De kortere route is bijna altijd doodlopend
Dirks Moestuin – een moestuin voor iedereen
Afgelopen week las ik een stukje over bodybuilders die hun vrouw niet zwanger kunnen maken. Vaak is de oorzaak het gebruik van steroïden. De drugs zorgen in een rap tempo voor een goddelijk lichaam, maar ook voor 90% kans op onvruchtbaarheid. Ondanks de risico’s blijft de verleiding groot om een kortere route te nemen.
Ik betrap mezelf geregeld op het nemen van de kortere route. Ik heb dan geen zin om ergens tijd en moeite in te stoppen. Zo fantaseer ik regelmatig dat mijn zuchtende, destijds A++ genormeerde koel-vriescombinatie vanzelf in een gloednieuw apparaat transformeert. Gemaakt van edelstaal, geruisloos als een ninja, hyperzuinig en met zo’n donker raampje in de koelkastdeur. Met mijn geheime code van twee keer kloppen kan ik opeens wél door het raampje kijken. Zelfgemaakte aardbeienjam, gemsla, rode snijbietjes, courgettes, bosuitjes, prei en spinazieblaadjes: de oogst van onze moestuin straalt me tegemoet. Alles dagelijks aangevuld door een onzichtbare butler. Een zichzelf vullende koelkast, het lijkt me wel wat.
Ook qua brainfood probeerde ik wat bochten af te snijden. Vol enthousiasme begon ik aan een gratis proefweek van de app Blinklist. Die beloofde me binnen 15 minuten de kernpunten van een non-fictie bestseller te geven. Ik wilde wel graag een hoop tijd besparen, maar het werkte niet voor mij. Wanneer je een goed boek leest, ga je via kleine stapjes van besef en concrete voorbeelden naar een gecombineerd groter inzicht. Door de gelaagde opbouw over te slaan, miste ik de ervaring en het plezier van de reis. Bij het horen van alleen de hoofdpunten had ik geen ‘aha-beleving’ meer. Ik had slechts een ‘eh….ok-beleving’.
Ergens tijd in steken of iets tijd gunnen blijkt toch iets op te leveren. Gisteren zag ik de documentaire Kiss the Ground. Acteur Woody Harrelson vertelde me dat we beter met onze grond moeten omgaan. We moeten stoppen met kunstmest, stoppen met omploegen – om de ‘huisvesting’ van bodembeestjes te beschermen – en het land rust geven om te herstellen van de roofbouw van de afgelopen decennia.
Dit sluit aan bij wat we van Rik, onze Tuinder, hebben geleerd over kunstmest. We hebben dankzij kunstmest geen voedseltekorten meer in de Westerse Wereld, maar uiteindelijk maakt het de bodem onvruchtbaar. Kunstmest voedt namelijk de plant, niet de bodem. Onwillekeurig moet ik denken aan die bodybuilders die er super potent uitzien, maar ondertussen hun familielijn zien uitsterven.
Mijn spontane koelkastmetamorfose heeft nog niet plaats gevonden. Inmiddels heb ik een winkelbezoek geregeld om over een paar weken eens wat koelkasten te bekijken. Het mag wel wat energiezuiniger. En wie weet, zit er toch een hippe, tijdbesparende functie op.
In mijn droom vannacht was ik jarig. Woody Harrelson gaf me een terrarium cadeau, een grote, brede glazen bol met een kurk erop. In die bol zag ik een oerwoud van palmbomen, varens, grazende herten in het mos en vlinders die tikkertje speelden bij de waterval. Bij vertrek draaide Harrelson zich bij de deur naar me toe. “Dit is de enige in zijn soort, wees er zuinig op. Happy Earth Day.”
Over Dirk
Dirk Krijgsman is een freelance schrijver en blogt voor de Tuinders over zijn nieuwste hobby: moestuinieren. Hij woont in Breukelen samen met zijn vriendin en drie kinderen. Met zijn band 22AD is hij bezig om een eerste album op te nemen. Tot voor kort was Dirk met enige regelmaat met zijn racemotor op het circuit in Assen te vinden. Inmiddels heeft hij zijn motor voor een golfsurfboard ingeruild en kom je hem minimaal één keer per week tegen in de branding bij Scheveningen.
